Terrorisme of vrijheidsstrijd?

Malala (14) door hoofd geschoten wegens vrijheidsstrijd voor meisjes.

Op 9 oktober 2012 keerde Malala in de bus terug van school toen ze werd neergeschoten door de Pakistaanse Taliban. Het 14 jarige meisje voerdecampagne voor de rechten op onderwijs voor meisjes in de noordwestelijke Swat-vallei.

Malala Yousafzai is bekend geworden vanwege haar strijd voor meisjes om naar school te mogen. In 2009 hield ze een weblog bij op de website van de BBC. In de vorm van een dagboek schreef ze over de gewelddadigheden van de Taliban in de Swat-vallei, waar sinds de machtsovername door de Taliban in 2007 meisjes worden uitgesloten van school.

Een woordvoerder van de radicaal-islamistische groepering zei dat zij Malala Yousafzai herhaaldelijk hadden gewaarschuwd zich niet tegen de Taliban te keren. Omdat zij hier niet naar luisterde pleegde een Talibanstrijder een doelgerichte aanslag op haar waardoor ze zwaargewond raakte door een kogel in haar hoofd en haar hals.

Op 10 oktober hebben artsen met succes de kogel uit het hoofd van Malala weten te verwijderen. Een team van het leger en burgerchirurgen behandelden Malala in een militair ziekenhuis in Peshawar. Het duurde uren om de kogel uit de nek van het meisje te verwijderen, omdat er complicaties waren. Volgens de woordvoerder herstelt het meisje, maar is ze nog steeds bewusteloos.

Maandag 15 oktober is het meisje overgevlogen naar een ziekenhuis in Groot-Brittannië. Het Britse ziekenhuis biedt geïntegreerde zorg aan kinderen die aan ernstige verwondingen lijden.

De Britse artsen die de neergeschoten Pakistaanse Malala Yousafzai behandelen zijn 'onder de indruk van haar veerkracht'. De medisch directeur van het het ziekenhuis in Birmingham, David Rosser, heeft dat dinsdag gezegd. Volgens Rosser gaat ze vooruit, maar is het gevaar nog niet geweken en heeft ze nog een hele lang weg te gaan.

Gordon Brown, de voormalige premier van Groot-Brittannië en speciaal gezant voor onderwijs bij de Verenigde Naties heeft 10 november uitgeroepen tot 'Malala Dag'. Op deze datum is het precies één maand geleden dat de 15-jarige Malala Yousafzai werd neergeschoten door de Taliban omdat ze in Pakistan naar school ging. Brown nodigt iedereen ter wereld uit om op 10 november stil te staan bij deze gebeurtenis en daarmee steun te geven aan de vrijheid van onderwijs voor vrouwen in de gehele wereld.

Atoombommen op Hiroshima en Nagasaki

De Atoombomaanvallen op Hiroshima en Nagasaki zijn twee aanvallen met atoombommen. Deze aanvallen vonden plaatst in 1945 en zijn door de Amerikaanse luchtmacht uitgevoerd. De eerste aanval vond plaats in de Japanse havenstad Hiroshima, op 6 augustus. Op 9 augustus werd de stad Nagasaki gebombardeerd. Kort hierna gaf Japan zich over. Hiermee kwam een eind aan de Tweede wereldoorlog. Tevens zorgden de atoombomaanvallen ervoor dat de Aziatische landen, die Japan tijdens de oorlog had veroverd, weer onafhankelijk werden.

Aan het eind van 1945 waren ongeveer 250.000 mensen om het leven gekomen als gevolg van de aanvallen. Als gevolg van de stralingen van de atoombommen kregen veel mensen de stralingsziekte en kanker. Hierdoor zijn nog honderdduizenden slachtoffers gevallen. Zelfs nu zijn de gevolgen van de atoombomaanvallen te zien. De stad is helemaal weggevaagd en in de omgeving zijn er nog steeds mensen die ziek of gemuteerd zijn door de stralingen.

Op 7 december 1941 hadden de Japanners een verrassingsaanval gedaan op een nietsvermoedend Amerika. Met 360 vliegtuigen vielen ze Pearl Harbour aan, een belangrijke Amerikaanse marinebasis. De president van Amerika, president Roosevelt besloot vanaf dat moment mee te gaan doen aan de Tweede Wereldoorlog, die al meer dan een jaar woedde. Maar de oorlog verliep slecht voor de Engelsen en de Amerikanen. Japan had de Filipijnen en een groot deel van de Stille Oceaan bezet. Miljoenen Amerikanen werden tegen de Japanners ingezet.

Er volgde een aantal bloedige veldslagen waarmee het machtsgebied van Japan werd teruggedrongen. Eerst

 Midway in 1942 en toen Quadalcanal. De kansen keerden en de eilanden in de Stille Oceaan werden heroverd.

Eind 1944 bereikte de geallieerde vloot het eilandje Iwo Jima. Maar de Japanners hadden gezworen het tot de laatste man te verdedigen. Veel Amerikaanse soldaten raken gewond of gaan dood. Intussen stonden de ontwikkelingen op het gebied van nieuwe bommen stond niet stil in Amerika. Er werden speciale bommenwerpers ontworpen: de B29 superforten. Hiermee werden grote Japanse steden en wapenfabrieken gebombardeerd. Op 9 maart 1945 vielen meer dan 300 B29's Tokio aan. In totaal wierpen ze 100 ton brandbommen op de stad. Na afloop stond er geen gebouw meer over eind. 100.000 mensen kwamen om.

Japan dacht er niet over om zich over te geven. Ze kwamen met een nieuw dodelijk wapen: de Kamikaze-aanvallen. Japanse zelfmoordpiloten zaten in vliegtuigen vol explosieven. Zo slaagden ze erin 30 Amerikaanse schepen tot zinken te brengen en er 300 ernstig te beschadigen. De Japanners bleven vechten.

Toen speelde Amerika zijn laatste troef uit: de atoombom. De wetenschap was inmiddels zo ver, dat deze alles verwoestende bom gemaakt kon worden. De order luidde:"De 20ste Luchtdivisie zal zijn 1ste bom afwerpen zodra het weer "bombarderen met zicht" toelaat, na ongeveer 3 augustus op één van de volgende doelen: Hiroshima, Cocura, Nigata en Nagasaki."Op 6 augustus explodeerde de bom op Hiroshima.

De atoombom had een allesverwoestend effect. 80.000 mensen waren op slag dood. De gevolgen van de straling op overlevenden waren ook heel ingrijpend.



De Koude Oorlog

In 1960 kozen de Amerikanen een nieuwe president, John F. Kennedy. Kennedy wilde in de Koude Oorlog met zijn tegenspeler de vreedzame coëxistentie weer rechttrekken. Algauw kam de eerste vuurproef. Op een gegeven moment in de Koude Oorlog een muur gebouwd dwars door Berlijn. Dit was het idee van Chroetsjov omdat hij niet wilde dat de meeste Oost-Berlijners naar het westen zouden vluchten. En wie het wel zou proberen, werd zonder pardon neergeschoten door de zware beveiliging door de Berlijnse muur. In de tijd van Kennedy ontstond er misschien wel het hoogtepunt in de Koude Oorlog. Het was namelijk zo dat in Cuba de Amerikaanse dictator Batista door Fidel Castro werd afgezet. Castro begon zich steeds meer te richten op het communisme. Castro vroeg een tijdje daarna bondgenoot met de Sovjetunie die natuurlijk ja zei. Ze konden wel een goede bondgenoot gebruiken naast het land van de vijand. Chroetsjov zei tegen de president van Amerika dat hij een kernoorlog riskeerde. Dit kwam doordat Kennedy erachter kwam dat mensen op Cuba bezig waren een raketbases te bouwen. De reactie van Kennedy was dat geen enkel schip van de Sovjetunie meer mocht doorvaren naar Cuba. Nieuwe spionnenbeelden toonden aan dat Cuba nu klaar was om in 3 dagen aan te kunnen vallen waardoor Amerika voorbereidingen trof voor een aanval. De Cubacrisis stopte pas weer toen Amerika en de Sovjetunie weer hun raketten terug haalden uit Cuba en Turkije wat voor Amerika gunstig lag om de Sovjetunie aan te vallen. In 1963 kwamen de Verenigde Staten en de Sovjetunie bijeen om geen kernproeven boven de grond uit te voeren. Vijf jaar later sloten beiden landen het non-proliferatieverdrag. De twee supermachten streefden nu naar een evenwicht. China erkende het leiderschap van Moskou op de communistische wereld niet meer. Nixon en zijn minister benutte zijn kans hierdoor. Hij bracht in 1972 een bezoek aan de vijand communistisch China. Hiermee zette hij de Sovjetunie onder druk. In de jaren zeventig zag je dat de kantjes van het Oost-West conflict sleten. Er groeiden weer contacten aan weerszijden van het IJzeren Gordijn. Vanaf 1985 veranderde de Sovjetunie. De leider Gorbatsjov begon zich steeds meer te richten op glasnost en perestrojka. Letterlijk betekent dit openheid en hervorming. Door deze nieuwe koers kwamen Oost en West nader tot elkaar. Enige jaren later werden zelfs wapens vernietig wat was afgesproken bij een verdrag tussen Amerika en de sovjetunie. Gorbatsjov besloot ook nog eens dat het Rode Leger moest terugtrekken uit Oost-Europa en Afghanistan. Gorbatsjov wilde onlangs dit het communisme nog redden maar tevergeefs. Hij werd onder de voet gelopen door de bevolking van Polen, Hongarije, Bulgarije en Tsjecho-Slowakije die zich losmaakten van het communisme. Bij Oostenrijk begonnen mensen het IJzeren Gordijn af te breken en op 9 november 1989 viel de Berlijnse muur. Met kerstmis in 1989 viel het laatste stukje Oostblok: de Roemeense dictatuur.Uiteindelijk versplinterde de Sovjetunie uiteen doordat de vrijheid veel nationale bewegingen de vrijheid bood om zich tegen het communisme te keren. Rusland was vanaf toen niet meer de supermacht die ze eerst wel was. Eindelijk leek de bedreiging van een wereldwijde nucleaire oorlog een stuk minder realistisch, en de wereld was veel veiliger. In werkelijkheid, leidde het einde van de Koude Oorlog en de opsplitsing van de Sovjet Unie nauwelijks tot meer veiligheid in de wereld. Het einde van de Koude Oorlog leek een opluchting, maar het lost de gevaren van nucleaire wapens niet op.

Oorlog in Irak

De Irakoorlog was een door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk in maart 2003 ingezette oorlog tegen en in Irak, waarbij ook andere landen troepen leverden. De oorlog kan worden onderverdeeld in twee fases. De eerste fase was de invasie waarbij een multinationale troepenmacht, de zogenoemde Coalition of the Willing, het bewind van Saddam Hoessein verdreef. Deze fase duurde van 20 maart 2003 tot 1 mei 2003. Het doel van de coalitie was naar eigen zeggen het ten val brengen van het regime van Saddam Hoessein, dat de Iraakse bevolking zou onderdrukken, het internationale terrorisme zou ondersteunen en massavernietigingswapens zou hebben ontwikkeld, bezitten en hebben ingezet. Tot op heden zijn dergelijke wapens niet gevonden, noch is een verband met Al Qaida aangetoond. De daaropvolgende fase, die nog altijd voortduurt, bestaat uit een programma van nation-building, de opbouw van een nieuw Irak door de coalitiemacht. Deze fase wordt echter geplaagd door grootschalige opstanden, die zo ernstig zijn dat gesproken wordt van een burgeroorlog. In de nacht van 17 december op 18 december 2011 trokken de laatste Amerikaanse troepen zich terug uit Irak.[5] Op 15 december was de oorlog al officieel voorbij verklaard door de Amerikaanse minister van defensie Leon Panetta. Aangevoerde motieven voor de oorlog Voor de noodzaak om Irak binnen te vallen werden de volgende redenen aangedragen: Irak zou in het bezit zijn van massavernietigingswapens; Irak zou het internationale terrorisme steunen, met name Al Qaida; Saddam Hoessein zou zijn bevolking onderdrukken en vermoorden en moest daarom verwijderd worden; Saddam Hoessein steunde het zelfmoordterrorisme tegen Israëliërs. Nabestaanden van zelfmoordterroristen kregen van Saddam een financiële tegemoetkoming; Saddam Hoessein negeerde keer op keer allerlei resoluties van de VN-Veiligheidsraad. Vanuit het oogpunt van rechtmatigheid is een aantal van de bovenstaande argumenten niet overeind gebleven, doordat er geen bewijsgrond voor was. De punten 3 en 5 bleven echter onomstreden. Overigens was een aantal waarnemers van mening dat de 5 argumenten geen wettelijke rechtvaardiging voor het schenden van de soevereiniteit van een erkende staat kon betekenen, al was en is daarover tot op de dag van vandaag veel discussie. Er is geen bewijs gevonden voor een relatie tussen de Iraakse regering en Al Qaida. Het onderdrukken van een bevolking door een regering geldt binnen de internationale politieke traditie als een 'binnenlandse aangelegenheid'. Israël heeft de VS nooit verzocht om een inval in Irak en evenmin was er sprake van een oorlog tussen Irak en een bondgenoot van de VS. De Veiligheidsraad heeft geen goedkeuring verleend aan de inval en zou dat waarschijnlijk ook niet hebben gedaan wanneer het voorstel ter stemming was gekomen (Frankrijk zou vrijwel zeker een veto hebben uitgesproken). Een resolutie van de Veiligheidsraad zou echter niet per definitie rechtmatigheid creëren in het licht van de actuele internationale wetgeving. Het negeren door Irak van de resoluties is evident en erkend omdat er resoluties zijn aangenomen ter bevestiging hiervan, de sancties die aan deze resoluties zijn verbonden waren voor de inval echter altijd beperkt tot economische boycot.

Midden-Oosten

Het conflict in het Midden-Oosten Suezcrisis in 1956 Zesdaagse Oorlog in 1967 Yom Kippoer Oorlog in 1973 · Beantwoord voor elke gebeurtenis de volgende vragen: - wat was de oorzaak; - wat was de directe aanleiding; - hoe ontwikkelde de situatie zich; - is de situatie opgelost? Zo ja hoe, zo nee hoe is de situatie nu? De Suezcrisis De Egyptische president Nasser wilde zijn nederlaag in 1948 herstellen. Daarom sloot hij in 1956 het Suezkanaal af, dat een belangrijk kanaal was voor de internationale scheepvaart en handel. Ook werd de Straat van Tiran voor Israëlische schepen afgesloten. Het sluiten van het Suezkanaal had voor Israël grote economische gevolgen. Er kwamen steeds vaker aanvallen van Arabische landen en Egypte sloot een militair verbond met Syrië en Jordanie, hierdoor was Israel genoodzaakt aan te vallen, anders zou het verloren gaan. In acht dagen tijd wist Israël de Gazastrook en de Sinaï woestijn van Egypte te veroveren. In 1957 trok Israël zijn troepen terug maar het eiste wel, dat het weer gebruik mocht maken van het Suez kanaal en de Straat van Tiran. Er kwamen ter voorkoming van meer aanvallen VN troepen in de Gaza strook en op de grens van Israël en Egypte. De Zesdaagse Oorlog Er bleven maar terorristische aanslagen van Egypte, Syrië en Jordanie komen. Nasser stuurde de VN troepen weg uit de Gazastrook. Door deze omstandigheden dacht Israël dat Egypte Syrië en Jordanie opnieuw een oorlog tegen Israel wilden beginnen. Israël besloot zelf aan te vallen op 5 juni 1967. Weer is het Israëlische leger ontzettend sterk, ze veroveren binnen 6 dagen de Sinai woestijn en de Gazastrook van Egypte, de Westbank van Jordanie en ook de Golan van Syrië. Direct na de oorlog bood Israël aan om de bezette gebieden terug te geven, maar dan moesten de Arabieren de staat Israel erkennen. Dit aanbod werd afgewezen. De Yom Kippoer Oorlog Drie jaar lang was het redelijk rustig in het midden oosten. Maar op de belangrijkste joodse feestdag (Yom Kippoer) vielen Egypte en Syrië onverwacht Israël aan, dit was op 6 oktober 1973. Israël had deze aanval totaal niet verwacht, het duurde daarom ook drie weken voordat Israël gewonnen had. Na een tijd onderhandelt te hebben sloot Israël een wapenstilstand met Egypte en Syrië. Omdat de VS Israël hadden gesteund, gingen de Arabische landen voor het eerst het olie wapen gebruiken.

Op 7 december 1941 hadden de Japanners een verrassingsaanval gedaan op een nietsvermoedend Amerika. Met 360 vliegtuigen vielen ze Pearl Harbour aan, een belangrijke Amerikaanse marinebasis. De president van Amerika, president Roosevelt besloot vanaf dat moment mee te gaan doen aan de Tweede Wereldoorlog, die al meer dan een jaar woedde. Maar de oorlog verliep slecht voor de Engelsen en de Amerikanen. Japan had de Filipijnen en een groot deel van de Stille Oceaan bezet. Miljoenen Amerikanen werden tegen de Japanners ingezet. Er volgde een aantal bloedige veldslagen waarmee het machtsgebied van Japan werd teruggedrongen. Eerst Midway in 1942 en toen Quadalcanal. De kansen keerden en de eilanden in de Stille Oceaan werden heroverd. Eind 1944 bereikte de geallieerde vloot het eilandje Iwo Jima. Maar de Japanners hadden gezworen het tot de laatste man te verdedigen. Veel Amerikaanse soldaten raken gewond of gaan dood. Intussen stonden de ontwikkelingen op het gebied van nieuwe bommen stond niet stil in Amerika. Er werden speciale bommenwerpers ontworpen: de B29 superforten. Hiermee werden grote Japanse steden en wapenfabrieken gebombardeerd. Op 9 maart 1945 vielen meer dan 300 B29's Tokio aan. In totaal wierpen ze 100 ton brandbommen op de stad. Na afloop stond er geen gebouw meer over eind. 100.000 mensen kwamen om. Japan dacht er niet over om zich over te geven. Ze kwamen met een nieuw dodelijk wapen: de Kamikaze-aanvallen. Japanse zelfmoordpiloten zaten in vliegtuigen vol explosieven. Zo slaagden ze erin 30 Amerikaanse schepen tot zinken te brengen en er 300 ernstig te beschadigen. De Japanners bleven vechten. Toen speelde Amerika zijn laatste troef uit: de atoombom. De wetenschap was inmiddels zo ver, dat deze alles verwoestende bom gemaakt kon worden. De order luidde:"De 20ste Luchtdivisie zal zijn 1ste bom afwerpen zodra het weer "bombarderen met zicht" toelaat, na ongeveer 3 augustus op één van de volgende doelen: Hiroshima, Cocura, Nigata en Nagasaki."Op 6 augustus explodeerde de bom op Hiroshima. De atoombom had een allesverwoestend effect. 80.000 mensen waren op slag dood. De gevolgen van de straling op overlevenden waren ook heel ingrijpend. Atoombommen op Hiroshima en Nagasaki De Atoombomaanvallen op Hiroshima en Nagasaki zijn twee aanvallen met atoombommen. Deze aanvallen vonden plaatst in 1945 en zijn door de Amerikaanse luchtmacht uitgevoerd. De eerste aanval vond plaats in de Japanse havenstad Hiroshima, op 6 augustus. Op 9 augustus werd de stad Nagasaki gebombardeerd. Kort hierna gaf Japan zich over. Hiermee kwam een eind aan de Tweede wereldoorlog. Tevens zorgden de atoombomaanvallen ervoor dat de Aziatische landen, die Japan tijdens de oorlog had veroverd, weer onafhankelijk werden. Aan het eind van 1945 waren ongeveer 250.000 mensen om het leven gekomen als gevolg van de aanvallen. Als gevolg van de stralingen van de atoombommen kregen veel mensen de stralingsziekte en kanker. Hierdoor zijn nog honderdduizenden slachtoffers gevallen. Zelfs nu zijn de gevolgen van de atoombomaanvallen te zien. De stad is helemaal weggevaagd en in de omgeving zijn er nog steeds mensen die ziek of gemuteerd zijn door de stralingen.

Oorlog in voormalig Joegoslavië

Bekijk de documentaire: www.ineuropa.nl aflevering: “1992 Bosnië en de waarheid”. Schrijf een verslag over deze documentaire. Leg in je verslag duidelijk uit wat de verschillen in opvatting zijn in de twee verhalen van de journalist die zijn land verliet en van degene die bleef.

Ik heb de documentaire ''1992 Bosnië en de waarheid'' gekeken. De Bosnische-Servische journalist ontvluchtte in 1992 de oorlog in Joegoslavië. Werken was voor hem te gevaarlijk geworden. Hij kreeg asiel in Nederland. Ondertussen 17 jaar later, onderneemt hij een reis langs zijn voormalige collega's. Hij heeft een lijst met vragen. Hij vroeg aan ze waarom zij wel bleven, dat hij serieus probeerde te weten te komen wat hun belang was en of zij dat ook opschreven. Met deze vragen kon je je af stellen of er iets bestaat als de absolute waarheid.

De andere journalisten, die daar zijn gebleven, hebben de keuze gemaakt om daar te blijven en hebben er niet aangedacht ooit te gaan vluchten.

Geert Mak en Goran Trkulja reizen gezamenlijk terug naar Nederland. Ze denken na over de eeuw die achter hun ligt en de rol van de geschiedenis daarin. Ze vragen zich af: ''Als iets geschiedenis is geworden, is het daarmee dan ook de waarheid?'' 

Ik vond het een mooie uitzending vanuit het perspectief van servische journalisten. Het is erg om te zien wat deze oorlog met andere betrokkenen heeft gedaan, gezien vanuit het perspectief van de journalisten, die elk op eigen wijze de waarheid konden vinden.